Technika ,,SZEROKA PERSPEKTYWA”

Chciałam Wam zaproponować „Technikę szeroka perspektywa”. Jest to technika opisana w książce Byron Katie ,,Kłamstwa o miłości” Polega ona na podważaniu tego w co wierzysz i tego co jest Twoją rzeczywistością. Jest to technika pomocna przy radzeniu sobie z ,,trudnymi sytuacjami i trudnymi dziećmi” Po co to robić, ano po to , by nabrać szerszej perspektywy do sytuacji i dziecka. By być mniej ,,nakręconym” emocjonalnie i wtedy kiedy opanujemy chaos emocjonalny, możemy poszukać dobrego rozwiązania. Jak to wygląda? Weźmy sobie np takie przekonanie:.

,,Antoś jest dla mnie złośliwy”

A następnie będziemy to przekonanie podważać. Na początek zadajmy sobie pytania:

„czy Antoś jest dla mnie zawsze złośliwy?” Odpowiedź „czasem tak, a czasem nie”

„Czy Antoś musi być uprzejmy?” Odpowiedź „no nie musi, on uczy się”

„Czy ja jestem dla niego zawsze uprzejma?” Odpowiedź „no nie zawsze”

„Czy jestem złośliwa dla Antosia?” Odpowiedź „i tak i nie”

To pokazuje nam, że niczym się nie różnimy od dziecka. Czasem jesteśmy uprzejmi, a czasem złośliwi. Taka rozmowa z umysłem uspokaja go i pokazuje żeby patrzył na większy obraz, a także, że sytuacje zewnętrzne pokazują co mamy w sobie w środku do przerobienia lub zaakceptowania. Taka mała dygresja. Nawet jeśli np. na pytanie „Czy jestem złośliwa dla Antosia” odpowiedziałabyś, że nie, to zastanów się czy jesteś uprzejma dla wszystkich ludzi wokół zawsze, czy tylko dla wybranych i co powoduje, że tak robisz. Jeżeli nie rozumiesz czemu dziecko zachowuje się w pewien sposób, zajrzyj do siebie do środka, ponieważ nie różnimy się aż tak od siebie, wszyscy czujemy te same emocje, nie ma innych, wybranych dla poszczególnych.

Odwróć teraz przekonanie „Antoś jest dla mnie złośliwy” na różne sposoby:

,,Antoś jest dla mnie uprzejmy”

,,Antoś pozwala mi się rozwijać”

„Antoś nie musi być dla mnie uprzejmy”

Takie odwracanie przekonań, uwalnia nas od oceny i krytyki i pozwala patrzeć na jedną sytuację z różnych perspektyw. W tym momencie przestajemy czuć się atakowani, nie bronimy się i dlatego widzimy więcej. Nie jesteśmy podejrzliwi, nie szukamy dziury w całym ani konszachtów, ani konspiracji ani nie polegamy na domysłach. Umysł lubi zmyślać i szufladkować, bo to pomaga mu się orientować we wszechświecie, dzięki czemu czuje się bezpiecznie, dzięki czemu nie wariuje aż tak bardzo. Natomiast ty nie musisz za każdym razem na tej jego potrzebie polegać. Jako świadomy nauczyciel możesz być ponad tym.

Zadanie. Chciałabym abyś zapisała w pracy min. 3 przekonania jakie wyłapiesz w dzieciach, a które Ci przeszkadzają. A następnie zadaj sobie pytania.

Kiedy już to zrobisz, odwróć przekonanie tak aby było inne od tego, co założyłaś o tej sytuacji/dziecku. Rób to ćwiczenie codziennie, aż zobaczysz, że wytworzysz w sobie nawyk odpuszczania, bo twoje neurony nauczą się nowego patrzenia na świat i stworzą nową, sprzyjającą i wspierającą Cię ścieżkę. Nagle zauważysz, że np. wspomniany Antoś, nie jest złośliwy, tylko nie radzi sobie z emocjami, a Ty możesz mu w tym pomóc, żeby je zrozumieć i poczuć. Rozumiesz, że nawyk Antosia, który Cię drażni jest dużo bardziej skomplikowany i nie jest jego winą, tylko programem wgranym do jego umysłu.. Rozumiesz też, że zmiana wymaga czasu, cierpliwości i ciągłego ćwiczenia nowego zachowania….a to daje Ci możliwości do bycia bardziej kreatywną, nowatorską. Rozwijasz się dzięki temu. Czy to nie jest piękne?